İçimin Parantez İçi

Anonim acýlarýn mahrem yeri olmaktan sýkýlmýþ bir þiir
Orada duruyordu
Aldým onu iyileþtirdim mutlu i mgelerle
Aldým onu bir þarký fýsýldadým kulaðýna
Yeniden doðdu!


Direniþini gördüm bir fotoðrafta iki yüzün
Yan yana durmanýn þiirini yazýyorlardý
Öyle bir þiir, dizelerinin ýþýklarý daima açýktý


Ve açýk olan parantezleri vardý
Ýçine süslü kelimeler, sus’lu sevgiler býraktým
Yoluna doðru
Yol aldým


Sevincin kursakla teyellenmediði bir zaman buldum
Ellerinle bileklerin arasýndaki köprüde uyuyordu
Aldým onu bakýþlarýnla yýkadým
Aldým onu gözlerinle kuruttum
Çiçeði burnunda mis kokulu kelimelerle avuttum
Zaman sen oldu
Yeniden doðdu!


Sonrasýnda
Hep yüzün düþtü aklýma fotojenik hayallerde
Bir ömür gönüllü oldu kalbim
Gülüþünü çekmeye


Güzel bir þiir, güzel bir zaman çerçevesinde
Aþk’lý sevda’lý cümlelerle tozlandý
Iþýklarýný açýk býraktým dizelerinin
Ki karanlýktan korkmasýn biz’li öznelerim



Ey þiirim

Sen bir parantez içisin

Yerin, benim içim





Sosyal Medyada Paylaşın: