Kip Eklerinde Eylül

Di’li Geçmiþ Zamanda Eylül

Melodisini denizden çalan huzurlu bir diz(e)
Beni ne güzel çaðýrdý
Gittim, baþýmý yasladým
Dalgalarýn sakinliðinden nasiplendi kelamlarým
Ve kafiyelendi tüm yazdýklarým
Biraz mavi oldum
Biraz derin
Biraz saçlarýn...


Sonrasýnda hep en solumda güne baþladýn
Senin için sustuðum harfler
Yazdýklarýmdan daha büyülü kaldý, anladým
Ve inan bana
Yazýlmak için kapýsýný çaldýlar þiirlerimin her Eylül
Anladým ki birikti bunca his
Bunca kül...

Sen yine de gül

Çünkü seni tarif etmekten sakýnan
Kalemlerin ucundaki nâr
En çok içimdeki suskunluðu yaktý
Ve sana yazýlmamýþ her harf için
Kaðýtlardaki ahlar saðýr etti kulaðýmý



Geniþ Zamanda Eylül

Sevgili! Ben seni yazmak için Eylül’ü beklemem
Ama her Eylül’de seni yazmam için beni bulur bir kalem
Elime bir melodi konar
Her yaný sen kokar, bilirim
Menekþelerimi izlerken camdan
Bir yandan sesini dinlerim
“Gramofonda eski alaturka” gibi
Hoþuma gider, bilirsin
O sýrada bir þiir uçar sana doðru

Biraz mavi olur
Biraz serin
Biraz ellerim...



Sosyal Medyada Paylaşın: