GÜL YETİŞTİREN ŞAİR

Bir bahçývan ki sözleriyle gül yetiþtirir
Þehitlere kalemiyle rasülden selam getirir

Sen ki atmýþ üç senelik ömrü destan gibi yaþayan
Baðrý bir volkan gibi durmadan kanayan

Fetihler yapmýþ bir milletin, son dakikalarýydý
Evlatlarý talan edecekti, mirasý farkýndaydý

Adayýp da ömrünü kur’ana, arýyordu Asým’ý
Tutuyordu o, tek diþli medeniyetin yasýný

Silip de gönüllerden, cilalamak gerekti pasýný
Beyni çalýþtýrmak yeterli, boþa yorma kasýný

Iþýk yok, yolcu yok diyordun ya þiir-i bülbülde
Iþýk yanýyor, yolcu geçiyor Safahat denilen vadide

Sen ki Ýstiklalinle bu halkýn gönlüne taht kurdun
Prangalarýný vurdu gördün, içini kemiren kurdun.

Ýþte cihan yurdu çiðnense de çiðnetmedi yurdun
Ýstiklal Marþý ile Milli Þair, tarihe mührünü vurdun

Üstünde yoktu soðuktan koruyacak bir palto
Görülmemiþ kalabalýkla gidiyordu son yolculuða

Bedrin aslanlarý gibi inletiyordu göðü, sesi
Safahatý yüklenip çýkýyordu, tek baþýna bir neferi

Bir bahçývan ki sözleriyle gül yetiþtirir
Þehitlere kalemiyle rasülden selam getirir


M.Ö./2008
kahramanmaraþ


Sosyal Medyada Paylaşın: