gün batýmýna düþer,
güneþin kýzýl vaktini;
andýran gözlerin,
yabancý tende uyanýþ,
kýyýsýna vurduðum bu kent,
kuþandýðým beden;
çýkmazýnda ki savaþ,
bütün zaferler,
hasretine dar...
dolunayýnda ýslanýr,
beyaz geceler;
aþk damlar,
gecesine siyahýn,
apansýz kollarým yalnýzlýðý,
sarhoþ yeminler tutulur;
hep günahýn koynunda,
durulur baðrýna ;
yaslandýðým deniz,
kapanýr aciz bakýþlar,
nasýl sa unutur zaman...
boz kýr türküler yakýlýr,
þiveden artan ses yutkunur;
yarým nefesle yaþar,
can çeken yürek,
avuçlarý;
bahar kokar güvercinlerin,
saçýndan damlar yaðmur,
dokundukca,
þiirden arýnýr ellerim..
’ biz ne ara bu kadar büyüdük,
hadi sen anlat,
gözümün beþiðinde ki çocuk ’..
#tekerrür
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.