Gerekmez
Göðsümün üstüne çökse de sýzý
Yarama bir damla ilaç gerekmez.
Kanayan yüreðim burkulsa bazý
Tamire; vasýta, araç gerekmez.
Sýzýma yanmanýn sýrasý deðil.
Bir býçak bir kurþun yarasý deðil.
Maksadým, aslýnda orasý deðil
“Bir çare bir imdat”, o hiç gerekmez.
“Bu dünya bir sýnav, oyun, sahasý”
Geriye ne kaldý var mý dahasý?
Ýyilik zamlanmýþ, ateþ pahasý
Pazarý gerekmez, rayiç gerekmez.
Kaymakta gitgide yönler, eksenler
Çoðaldý “emeksiz yemek yiyenler.”
Hukuksuz, kanunsuz racon kesenler
Onlara bir makam bir taç gerekmez.
“Umut mu?”, bitiyor, azaldý bende,
Ýþini yürüten hepsi en önde…
Adalet tükenmiþ zaten zihinde
Zalime bir hedef, amaç gerekmez.
Alayým kendime uygun bir arsa
Ekeyim topraða elde ne varsa
Ýltimas olmadan iþ olmaz, oysa
Tohuma hiç rüþvet, haraç gerekmez.
Aðustos 2019/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar YILDIRIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.