Artýk; Kökten kestim umut dolu aðacý Devrildi yýkýldý Bir soysuzun yüzünden Kim vurduya gitti Dallarý Kýrýldý Kuþlar uçtu yuvasýz kaldý Artýk ummadýðýn kadar Sessizim Karanlýk bir gökyüzü gibi Suskunum
Yüzünden yüzüme vuran Bütün ýþýklarý mý söndürdün Ehh be insafsýz karanlýktan Korkar diye hiç düþünmedin mi? Ne hatýr koydun ne vefa Vakfetmiþim onca yýllarý boþa
Meger; Yanlýþ bir adresmiþ Yolumu kaybettim O kadar kalabalýkta Kimseciklar yok gibi Birtek sen ben biz biz iþte Olmayý beceremiyen biz Yanlýzdýk
Yaðmur olup çoðalamadýk Bulut olup bütünleþemedik Sen hep þimþek oldun Ocaðýma düþtün, Yüreðimi yaktýn.
Üstad...
Biliyormusun vazgeçtim Üstelik bir soysuzun yüzünden En bi sevdiðim.. bütün papatyalarý soldurdun Miskin karanlýk odanýn cam kenarýndaki Acýmasýz,dikenliiii,zehirliii... O kaktüs çiçeði Artýk; en çok sana yakýþýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
meloş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.