ne
İSTANBUL KASİDESİ
. . -- -- / . . -- -- / . . -- -- / . . --
ÝSTANBUL KASÝDESÝ
Yok menendin bir eþin cilveli efsunkâr þâr
Âþýk olmak bile yetmez ölünür uðruna yâr
Sen ki sevdâlara nâr sen ki görünmez Leylâ
Sen ölümsüzlüðe mey meþk ile herdem efkâr
Uyanýr Ehl-i semâlar þu Süleymâniye’de
Dokunur rûhuma bir el çözülürken esrâr
Bakarým Çamlýca’dan târihi seyrân ederek
Görünür baþka bir âlem geceler sanki nehâr
Üsküdâr’dan süzülürken kederin arka yüzü
Daðýlýr kýz kulesinden yayýlýr ah-ü fizâr.
Mâvi akþamlarý sarmýþ Karaköy rýhtýmýna
Ýhtiþâmýnda füsûn var yine üstünde vakar
Ayasofyâ...iniyor her gece kandillere nûr
Göklerin hüznü sararken bana vîrân gülzâr
Þâh olup damga vurur çaðlara Sultan Mehmet
Muþtu vermiþ o nebî lütfuna olmuþ mazhâr
Ne zaman yükselecek kubbelerinden esmâ
Fâtih’in þâný bu mâbet yine suskun yine zâr
Akarým naðmelerinden þu gümüþten boðazýn
Sonra aþk þarkýlarýndan geçerim beste nigâr
Martýlar mâviye vurgun coþuyor çýldýrýyor
Sanki Beylerbeyi’nin derdine olmuþ dûçâr
Evliyâlar yataðýndan dökülürken dualar
Uzanýr arþa gönüller verilir aþka ayâr
Mânevî tad býrakýr ruhlara Eyyüpsultan
Ýsteyen herkese yâr istemeyenler aðyâr
Göklerin cümbüþü var arza iner yýldýzlar
Haliç’in koynu dolar kum gibi eþsiz þehvâr
Bitmemiþ aþklara aðlar Kadýköy iskelesi
Her vapur kalkýþý mahsun acý bir "düt" sesi kâr
Târihin þâhidi var hangi vedâlar ferhân
Ayrýlýk çeþmesinin gözleri
herdem bîdâr
Yakamozlar üþüþürken sarýyer sâhiline
Hasretinden kanýyor bak deli gönlüm fîgâr
Kara sevdâlara þâhit nice Yýldýz Saray’ý
Mihriþah Sultana eþ güllere olmuþ dîldâr
Þu ezânlar daðýtýr mâvi devin mâtemini
Büyüler Topkapý hep burçlara yaðmýþ envâr
Yine hasretle dalar gözleri Haydarpaþa’nýn
Elvedâlar mý yakar yoksa kavuþmakta mý nâr
Tepelerden esiyor ruhlara Tevfik Fikret
Âþiyan yollarý gülþen boðazýn iþvesi var
Her sabah senle doðar senle büyür saf aþklar
Bu ne ferhunde þehir hû ile herdem çaðlar
Kimi revnâk-ý bahârsýn kimi âftâb-ý þitâ
Sanki bir gevheri yektâ gibi maðrur þu hisâr
Sen ne âþufte nihânsýn tutuþur senle kalan
Kurtulur sanma sakýn çehrene meftûn nâçâr
Derde dermân diye sevdim hani Lokman umarýn
Neyleyim ben seni cânân gehi gülsün gehi har
Gam-ý hicrânla yanarken
akýyor rûhuma eþk
Kimi dîdârýna müþtâk kimi olmuþ bîzâr
Ben ki aþkýnla harâbým hani mecnûn hani dost
Sana þîkest bu gönül kimlere ettin iþmâr
Güldehâným gülüversen sana kurbân olurum
Bâð-ý cennet gibisin göðsüne sinmiþ ezkâr
Misk-i amber kokuyorsun þu gönül mest-i harâb
Çeþmelerden mey akar âb-ý hayâtmýþ bu diyâr
Mihr-ü mâhým, þirinim ,servi revâným, hûbum
Gül-i rânâya döner bir nazarýndan ruhsâr
Taþkýn’ým çaðlýyorum vasfýna âciz kalemim
Sana emsâl bulamam,
ben neferim sen serdâr
Ey! hayâllerdeki sultan baþýmýn tâcý þehir
Ne kýzýl gül olabildim ne de gülþende hezâr
Sana binlerce selam nazlý gelin Ýstanbul
Vuruyor köslere mehter çalýyor þevk ile târ
NECÝBE TAÞKIN ÇETÝNKAYA
feilâtün / feilâtün / feilâtün
Sosyal Medyada Paylaşın:
necibe çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.