Kuþlarýn gökyüzüne duyduðu minnete imrenip Öyle sevebilseydik yeryüzünde þefkati Bu bile yetecekti...
Gördüðüm sýzýlý bir düþ sonrasýydý Ýçinden ölümler geçiyordu, þehirler yerine Ve yine içinde, tüm kelamlar kanlýydý Ayný düþte hafifletilmiþ cezaya mahkum ediyorlardý martýlarý Anlamýyordum, martýlarýn ne suçu vardý
Sanki yasal olmayan bir suçtan yargýlanýyordu dünya Þairler mavi’yi çalýyordu gökyüzünden Lirik hislerine mürekkep yapýyorlardý Oysa bazý hislere en çok siyah yakýþýrdý
Hüznün buhranlarý, coðrafyalara kefen diye sarýlýyordu Bense aðlýyordum Üzerimize sinen bu duyarsýzlýk sefilliðine Ýnanýr mýsýn ayný düþte Sahip çýkýlmamýþ yalanlar Doðrularýn boðazýný kesiyordu sebepsizce
-Bu düþte tüm iyiler toprak kokuyordu-
Gördüðüm sýzýlý bir düþ sonrasýydý Cenazesini kimsenin taþýmak istemediði bir ölü vardý Martýlar tutuyordu yasýný Adý “insanlýk”tý
Oysa kuþlarýn minnetine imrenseydik Belki de yaþayacaktý... Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Topbaşlı Nazlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.