Bilmem, Hep böyle mi olmuþtur dünyada yýkýmlar. Zalim haza zalim, Aðlayan beyhude aðlar. Ne görürler ne duyarlar…
Vuruyor bir zamanlar, Mazlum olduðunu söyleyenler, Anne, çocuk demeden. Bir Filistinli çocuk çýðlýk atýyor, Dünya gol oldu sanýyor(!)
Annenin çýðlýðý, Çocuðun çýðlýðýna karýþýyor. Çýðlýk kere çýðlýk, Çeyrek merhamet doðurmuyor… Ýnsanlýk lâl, Adalet sürgün. Dünya sahnesinde, Ýnsanlar trajedi seyrediyor…
Ýnsanlýk paymal olmuþ, Ýnsanlýk can çekiþiyor… Bir günahsýzý kurtarmaya, Kimsenin gücü yetmiyor. Ýnsanlýðýn son kalesi düþüyor. Çöl sýcaðýnda bebekler üþüyor. Donarken bakýþlarý, Diþleri kenetleniyor…
Bir güruh yalelli çekiyor. Bir güruh þampanya patlatýyor. Ýnsanlýk ecelsiz ölüyor… Ankara,21.06.2008 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.