PİŞMANLIK
Bazen bilmezsin yanýndakinin kýymetini.
Kaybetmeyince anlayamazsýn derler.
Öyle ya; bir þey hep kaybolduðunda daha kýymetlidir.
Birini aramamak için bahaneler üretirsin...
Ama ölünce keþke arasaydým dersin.
Kimine vakit ayýramazsýn...
Kaybedince keþke be!
Keþke olsa da nereye çaðýrsa giderim dersin.
Biz insanlar böyleyiz iþte.
Bir þeyin kýymetini anlamak için kaybetmek gerekir.
Bilemeyiz o an.
Bilmek istemeyiz.
Hep var olacak sanarýz.
Gitmeyecek.
O hep yanýmda olacak.
Ýstediðim zaman ararým.
Ýstediðim zaman giderim.
Sonsuzluk isteðimiz gerçeðimizmiþ gibi..
Sanki ölümsüzmüþüz gibi.
Ben istemem azizim!
Ben istemem sonradan deðerim anlaþýlsýn.
Toprak mý kýymetlendirecek beni?
Mezar taþý mý özlemlendirip anlamlandýracak.
Ýstemem öyle sevgiyi azizim.
Toprak olduktan sonra ne iþe yarar ki kýymet?
Seveceksen yaþarken sevmelisin.
Öyle bir kýymet verdim ki; vicdaným rahat diyebilmelisin.
Öyle güzel vakit geçirdik ki; içimde hiç bir ukte kalmadý diyebilmelisin.
Anýlarýmýz yeter be dostum! Diyebilmelisin.
Yokluðumuz ölümle anlaþýlacaksa eðer...
Yalnýz ölmek en iyisi azizim.
Çünkü ben yalnýzlýðýn da þerefli olanýný severim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.