Ilýk ve mavi bir cümle nehrinde otururum bütün gün. Kelimeler geçer yanýmdan hoplaya sýçraya. Uzunlu, kýsalý. Sevinçli, yaralý. Kimi usta iþidir; bellidir. Sait yazmýþ atmýþtýr meselâ birini, dülgerbalýðýnýn yerine. Kimi çok uzaklardan yüzer gelir; John’dan gelir, ’aç’ý anlatýr; Fyodor’dan gelir, ’yok’u anlatýr. Kelimeler geçer yanýmdan, dokunup geçerler yüreðime. Onlar dokundukça ben, ayný ben olmam bir daha. Onlar dokundukça, benden de çýkar sözcükler, çiroz misali atlayýp, yüzer giderler. Kayýðým kaðýttandýr ya erimez bu nehirde. Cümleler içinde otururum sabahtan akþama. Ilýk ve mavi. Üstümden bir ömür geçer.
Bir eylül 2017 Uður Demircan
Sosyal Medyada Paylaşın:
uğurdemircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.