Gönülden Düşenler

Dallarýndan kopmuþ yapraklar gibi,
Gönülden düþenler savrulur gider.
Suya hasret yanmýþ topraklar gibi,
Her gidenle kalbler kavrulur gider.

Yerle yeksan olur; sevgi, saygýlar,
Hiç bitmez bilinen içsel kaygýlar,
Ölümsüz bilinen bütün duygular,
Zaman vadisinda savrulur gider.

Aþk müebbet yatar kalp inlerinde,
Gönül denizinin enginlerinde,
Bir hasret çýkmazý yangýnlarýnda,
Sevda gemileri kavrulur gider.

Sananlar hep kendi, âþýk dendi mi,
Boþa aldatmýþlar meðer kendimi.
Ömür mevsimleri kýþa döndü mü,
Kaç âþýk, kaç yöne savrulur gider.

Ýlk gençlik çaðýnda, hülya sesinde,
Bir küçük kýrgýnlýk, bir öfkesinde,
Kanlar kaynayýnca; yâr nefesinde,
Seven, sevilenler kavrulur gider.

Unutursam dünya yansýn diyenler,
Yaþama sevincim sensin diyenler,
Benim bedenimde cansýn diyenler,
Hoyrat bir rüzgarda savrulur gider.

Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın: