yerimizden kalkýp sözümü alýp özümüzü ve közümü gidiyoruz..
duyuyor musun?
içimizde eridikçe çoðalan
bir sen/
avuç içlerine sýðan gölge mi dersin iki yakasýna yapýþan yakandan tutup. otur! karþýma... gözümü senden yüzümü senden alýp gidiyoruz.
sola bak... -ak...
hangi mevsime kuþ sesleri böyle daðýlýr. çatýrdayan tavan gürültülerine saðanak eksik susmalar býrakýp dilersen yýldýrýmlar bile serpip göðüne gidebilirim.
bilirim, sen benimle hep! hep... kim? biz... biz kim? diye diye... susup beklediðin gölgelerin býraktýklarý taþlarý avucunda sýkýp sýkýp topraða önce ve yaðmur damlasýyla suya.
ama...
en çok sana yakýþtý tüm yutkunmalarým deðmiþ meðer sesimin teline!
boðazýmda sesimi yýrtan zýlgýt gibi taþýdým seni seni cennetimin duvalarlarýna örerken sýrtta bir tutam saç. akýlda dil bilgisi eksik dize yürekte kýrýk bir düþ midemde altýn eriten asit kaburgalarýmda büyüyen bir aðaç gibi dalýndayým yaþamýn kuþ gibi.
-sana/
uçup bir gün çözerim dilimdeki düðümü...
(...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
eksik susmalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.