Þüphe, öfke okunu kalpten söküp atmadan,
Dünyamýzda hep yeri olacak dikenlerin.
Duygu, düþünceleri anlaþýlmaz tatmadan,
Hem bedeni hem ruhu ýstýrap çekenlerin.
Vicdan terazim hassas bin tartýp bin eliyor,
Dilime yalandan çok hep, hakikat geliyor,
Düþünmek çile çekmek, daðý taþý deliyor,
Güleceði gün gelir gözyaþý dökenlerin.
Þer, þerliler içindir, dosyasý þiþman olur,
Bir iyilik umanlar sonunda piþman olur,
Bir kötü iyilere her þartta düþman olur,
Piþmaným demesi boþ içini dökenlerin.
Ýnsanlýðýn düþmaný, sömürünün silahý;
Þeytanýn adamlarý, sermayenin ilahý.
Kâþaneleri yýkar mazlumlarýn Allah’ý,
Bozar oyunlarýný, harama çökenlerin.
Hükmü yoktur: Vaktinde söylenmemiþ sözlerin,
Bir de hep görmek için hiç bakmamýþ gözlerin?
Hiç Allah’tan korkmayan kýzarmayan yüzlerin,
Dostluðu düþmanlýktýr, düþmanlýk ekenlerin.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.