4 nolu sokak... Bir eylül sabahýnýn, Ýlk ýþýklarýnda Ýnce, ince yaðan, Yaðmur tanelerinin Eylül kaldýrýmlarýna düþen, Masum sesiyle Yürüyorum, Islanmýþ kaldýrýmlarýnda, Evlerin kerpiç,duvarlarýný sarmýþ Rengarenk,sarmaþýk çiçekleri arasýnda Umutlarýn yeþerdiði kaldýrýmlarýnda Sokaðýn giriþinde birikirdi, Koyulaþýrdý,muhabbetler Gençliðimizi saklayan kaldýrýmlarýnda Dostluklar,aþklar.
Orasý,burasý, Þura derken Anýlar gizlenmiþ, Hayat deðiþmiþti. Perde,perde geçer Gözlerimin önünden Komþu kýzýna Masumca sevgi beslemek Ýkindi sessizliðinde Köþebaþýnda Belki de, Biraz geç rastlamýþtým ona Kaldýrýmlarýn en güzeli anýsý bu olsa gerek. Þimdi ne 4 nolu sokak eski, Ne de ben, Sanki bir yalnýzlýk sokaðýndayým Kaldýrýmlarýnda tanýmadýk yüzler Kulaklarýmda sessizliðin uðultusu Kayýp giden dostluklarýn arasýnda Hatýrlanacak ne varsa, Artýk, Her þey þimdi çok uzakta.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.