Ağlarmış

Yine düþmüþ yaslý gönüle efkar
Dökülünce yaþlar gözler aðlarmýþ
Kalem, kaðýt,kelam... hepsi cefakar
Yazýlýnca satýra sözler aðlarmýþ.

Nameler çýkmýyor kesilmiþ sesi
Ýnilti gözyaþý, feryad nefesi
Çýrpýnýp kýrsa da buzdan kafesi
Akýp giden sular, buzlar aðlarmýþ.

Gönle kar yaðýnca titrermiþ yürek
Ne hayal kalýrmýþ ne de bir dilek
Belki bir an belki ta mahþere dek
Mevsim kýþa dönüp yazlar aðlarmýþ.

Bülbül hasret kalmýþ gonca gülüne
Nameler dökülmez tatlý diline
Gitmiyor ki eller gönül teline
Kopunca telleri sazlar aðlarmýþ.

Þu sisli gökyüzü þu berrak mehtab
Nazlý akan dere þu kara türab
Aðlayýp yoruldu düþtü de bitab
Görünmeyen sýrlar, özler aðlarmýþ.

Gönülde kalan bir tatlý hatýra
Kaþýdýkça kanar o derin yara
Girince bir akran derin mezara
Ak sakallý nurlu yüzler aðlarmýþ.


Sosyal Medyada Paylaşın: