gözlerinin orta yerinde bir kavgadýr baþladý inan savaþ olsaydý bu kadar kan akmazdý bir hüzünlü göç hikayesidir bu duyduðun, dün olsaydý, cürmün kadar yer yakmazdý.
ezginin kayýp notalarý, unutulmuþ kadýnlar, gece yarýsý, ve küstürülmüþ çocuklar vardý.
biraz makinist oluyordun ellerin güneþten kararmýþ, biraz hüzün, biraz lokomotif... sonra, biraz baðýrýyordu çocuklar arkasýndan son adýmýn biraz aðlýyordu kadýnlar hiç denizi görmemiþ yaþlar vardý gözlerinde ve dizlerinde zamanýn aðýrlýðý...
kaç kere gökyüzünü silip parlarmýþtýk oysa, göç hikayeleri yazmayacaktýk bir daha tefrika edilmemiþ ne kadar çok hüzün taþýdýðýmýzý o kararý verince anladýk. yalnýzlýðýmýz gözlerimizi kanattý. Sosyal Medyada Paylaşın:
süreyya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.