MASAL ŞEHİR İSTANBUL

I.

Geçmiþin aynasýnda uyur da hatýralar
Sirkeci’de hasret dayanýr yürek kapýlarýna
Bir gece mavisinde çalar kampana birden
Gider Ýstanbul deniz aþýrý sularýn ötesine

Ýstanbul ruhumuzda kristalleþmiþ heykel
Servilerin kuytusunda açan ölüm çiçeði
Abanýr zaman býçak gibi mekânýn nirengine
Lâl olur her bir taþýn, dillerin lâlüebkem

Seher yeli getirir tenin gül kokusunu
Yer gök geçmiþ zamana, þehrayinlere hasret
Yürek coðrafyasýnda atar kalbim Ýstanbul
Leyla bile Mecnun’u aldatýr bu þehirle

Yarar da donanmalar sularý delik deþik
Kaynar cadý kazaný Beyoðlu’nun göðsünde
Eyüp’te her bir dua belâlara perdelik
Tenha vakitlerde sokaklar gelir üzerime

Altýn boynuz, sunarken gümüþ suya serenat
Özleyen bakýþlarda yakar yürek yangýný
Ay ýþýðý altýnda titrerken yakamozlar
Çamlýca’da yükselir, gökten süzülen bulut

Hazan bahçelerinde güller küle dönerken
Þahadet parmaðýný göðe diker mabetler
Dile gelir bir çocuðun elindeki kartpostalda Ýstanbul
Haydarpaþa garýnda sýla olur gurbetler…


I I.

Beyoðlu’nun arka sokaklarýnda çamura batar güneþ
Aða Camii’nde hýçkýrýklara boðulur yasinler
Zaman taze bir gonca misali açýlýr sonsuzluða
Üþür sokaklarda yetim güller, donar masum gülüþler

Küheylanlar koþar yüreðin sarp tepelerinde dörtnala
Buðulu camlarda dile gelir Ýstanbul peþi sýra
Akar bir ömür, Boðaz’ýn serin masmavi sularýnda
Emzirir kaldýrýmlar ilikleri donan körpeleri

Aðlamaklý gözlerle bakma öyle Ýstanbul, yanar canýmýn özü
Satýlýr Eminönü’nde artýk hayallerimiz ekmek arasý
Gümüþten tüllerle ört namahrem yerlerini, sere serpe yayýlma
Tünesin pervazlarýnda gönül kuþlarým çýrýlçýplak gecede

Cihangir aðlasýn Kanunî’nin yerine üryan þafaklarda
Martýlar yaþasýn özgürlüðü köþe bucak derinden
Bir yetimin iç çekiþiyle titresin Þiþli’nin kýzaran yüzü
Dilsiz bir kadýnýn naralarýyla inlesin surlar tarihin izbesinde

Kirli saçlarýnda eðlensin bahar, türkü olsun her telin
Denizi kucaklasýn Galata’nýn gölgesinde gözyaþý döken balýklar
Öpsün bulutlarý, kucaklasýn asumaný hüseynî ezan
Ruhumun zincirlerini kýrsýn, gölgemi eritsin aymaz haþmetin

Selamlasýn kör vakitte Ayasofya’yý bir tutam güneþ kýzýlý
Yeþil bahçelerdeki rüyalar hayra yorulsun, ortak olsun hüznüme
Göðü delen metaller kussun kinini taþýn en sertine
Üsküdar’a giderken damlalar süzülsün bulutlarýn yaþlý gözlerinden


I I I.

Isýtsýn buz kesen hayallerimi bugün için sakladýðým muhabbet yüzlü güneþ
Avlularýn týnýsý sarsýn bozgun yemiþ yüreðe vurulan kelepçeyi
Alnýmdaki kývrýmlarýn versin hesabýný aðlayan þehir
Azalan umutlara çoðalan keder olmasýn masum yüzün

Kuzguni karanlýkta Kuzguncuk hasreti gibi uzayýp gidersin
Kollarýmdasýn Ýstanbul, altýn bir bilezik saflýðýnda
Üsküdar sularý mest olurken güneþin sararan busesinde
Çalkalanýr durur günbegün mavi sular Boðaz’ýn yayýðýnda

Kadehimde yudumlarým Ýstanbul her gece seni
Kulaðýna fýsýldarým sana dair masallarýn en güzelini
Gerdeðe girecek âþýklarýn masum heyecanýyla beklerim dönmeni
Çözerim bir bir içimde düðümlenen sedef kopçalarýmý

Esrik bakýþlarýnda kaybolmuþum, aþina hislerimin tanýðý,
Yedi tepende heyula, binlerce cinnet gözbebeklerinde
Bahçelerine attýðým tohumlar çürüdü boy vermeden
Sen ki gece gündüz sevda çeken kalp aðrýmýn sanýðý

Güvercinler sabah akþam ‘hu’ çekse de kubbende
Cumbalara çýkmaz oldu melek kanatlý selviler
Geçmiþ zamanýn muradý oruçlu nefesimde
Sana yabancý atlýlar habis habis gezinir durur tepende

Ýstanbul!.. Hayalini çeyiz sandýklarda sakladýðým þehir
Al beni kollarýna kýyamete kadar uyut
Taþýmaz beden bu sýkleti, yedi tepende yedi his, damarýmda akan zehir
Hiçbir þey yapamazsan, sana dair düþlerimi büyüt!...

M.NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: