SENSİZ YAŞAMAYA ÇALIŞMAK

Yaþýyorum kendi hayatýmý hiç kimseyi düþünmeden.
Böyle efendisi oldum esiri olduðum kalbin yeniden.
Kim bilir bu hayat nerde, ne zaman, nasýl bitecek?
Hüzün eken acýyý, sevgi eken mutluluðu biçecek.

Acýyý ýsýtýp ýsýtýp gönül soframa koysa da hayat,
Ben neþeli gülüþümden vazgeçmeyeceðim hayata inat.
Gerçek aþký istiyorsan ilk önce sevmeyi deneyeceksin.
Sevdiðini öldürmek kolay olan yaþatmayý öðreneceksin.

Geçmiþi düþünme, ne yeniden yaþanýr ne de silinir.
Hatayý insanlar yapar, ama suç kadere yüklenir.
Ýstemiyorum sensiz atan bir kalbi bedenimde taþýmak.
Ve ne zor bir þey bilir misin? Sensiz yaþamaya çalýþmak.

Bir gittiyse bir daha ayný kalbe dönmez ki güven,
Güvensizliktir aþklarý, sevdalarý, insanlarý öldüren.
Artýk üflesen azalmaz, sarýlsan dinmez acým..
Bir bardak demli çaya, biraz yalnýzlýða, biraz huzura muhtacým.
Sosyal Medyada Paylaşın: