Ah Zalım

Ah Zalým

Göðün kulaðý var, elbet yerin de,
Dediðinden gönül darýlýr elbet.
Zerresine kadar mahþer yerinde,
Bana ettiðinden sorulur elbet.

Nasýl bir kâlbin var buzdan daha sert,
Onun yüzündendir içimdeki dert.
Gönül senden baþka görmedi namert,
Yâr diye taþlara sarýlýr elbet.

Ki, suç seni ceylan diye sevende,
Býktým beklemekten ýssýz yuvamda.
Gönlün umudu yok, hayat yalan da,
Yükü çok aðýrmýþ, yorulur elbet.

Çalkalanýr gönül duysa sesinden,
Hâlâ anlamadým bilmem nesinden.
Bir huzurum da yok her gün yasýndan,
Poyraz gibi esip durulur elbet.

Sayende farkettim; aþk bana ýrak,
Deydi mi ki zalým, sonumuz toprak?
Rabbin kantarýndan kurtulmaz yaprak,
Senin de defterin dürülür elbet.

16.08.2019
Sosyal Medyada Paylaşın: