Topraktan öðrenmeliydi insan sessizliði, susuzluðu topraktan bilmeliydi Gökyüzünden öðrenmeliydi sonsuzluðu, maviliði gökyüzünden bilmeliydi Sonra, daðlardan öðrenmeliydi insan hasretliði, yalnýzlýðý daðdan bilmeliydi Ama artýk ne toprak sessiz eskisi gibi ne gökyüzü mavi nede... Ama hala daðlar hasret ve yalnýz.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozbudak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.