Özüne süne vurmuş dene.

Yorulmadýn sen ey münafýk
Bizde seni yýllar boyu kendi içimizden adam sandýk
Göster marifetini hünerini, ne var ise
Her beþ yýlda önüne getirdik sandýk.

Giydirirler yarý dosaný elbise
Ne zararlar açtýn sen böyle bize
Çekil git... hayatýnda bir kere doðruyu söyle
Uðraþýp durma, milletin baþörtüsü, diniyle.

Kâh ordu, kâh mahkeme
Adýn, nam saldý yedi düvel, yedi köye
Doðrudan saptýkça, kaptýrdýn doðruyu sele
Yalanýn külü olmaz ...savurdun yele
Bizde seni zannederdik adam gibi kelle
Meðerki içi boþ, özüne süne vurmuþ dene.

Uzak dur ülkemden, dinimden
Hayýr etmez senin ayak bastýðýn yer
Kýmýldamaz kurur dalýnda yaprak
Hakkýn yanýnda medet umduðunlar çorak
Senin yol diye bildiðin yol pýtrak
Yeter artýk, yeter...soktuðun çomak.

Çekil Akdeniz’in en kuytu yerine
Yudumla viskini, torunlarýn el ele
Ýn artýk milletin sýrtýndan yüzü yok kene.
Giy halkýn donunu, kumlara serile serpile.

Hatýrlayan olursa, birde biz sorak
Duymak istemiyoruz artýk çýrtlak ihtilal sesini
Versende, nükte býrakmýyorsun son nefesini.
Seni kurtarabilir mi bu mahkeme? peçene.




Sosyal Medyada Paylaşın: