Ah Yalınç Ömrümün Pervasız Cümleleri

göðemsi mavinin denize yansýmasýna yanký dediðim,
örselenmiþliklerin "hududu bulandýr"dýðý günlerdi
öyleydi..
güzdü.ilkyazdý.ayrýmsayamýyordum..
çiçek adlarýný öðrenmeye baþladýðým günlerin seheriydi...
yaðmurun topraða yýldýrým gibi düþtüðü gecelerin korkunç saatleriydi...
çocuk muydum
deðil miydim
yoksa sadece öyle olmaya mý çalýþýyordum
bilmiyorum...

sevdalanmýþlýklarýn yaþattýðý serguzeþtleri yaþýyordum biliyorum
okumaya çalýþtýðým
okumaya çalýþtýrýldýðým günlerdi
öyleydi...
kuþlara sarýlma isteðimin beni sonsuzlaþtýrdýðý günlerin yeþilliðiydi
karda el izleri býrakmaya çalýþtýðým uzun kýþ geceleriydi
güneþin sildiði izleri aradýðým saatlerdi
güneþin aradýðý izleri sildiðim saatlerdi
orda baþlýyordum kendime
orda bitiyordum
orda bitiriyorlardý...

diyordum ki bir þey olmalý
beni daðlara,taþlara,kuþlara,size,herkese,her þeye baðlayan bir þey olmalý
söylensin artýk
bitsin bitecek olan
umut ile kandýrdýðýmýz ruhumuzu ovan bir þey olsun da bitsin
hani kayan yýldýzlarýn týlsýmý kadar bir þey
güneþi oyuncak sanan çocuðun gözlerindeki gibi
olsun artýk,olsun..
olsun da bitsin artýk bitecek olan.

Siz de anlamadýnýz biliyorum
siz de bilemediniz beni,ilkgençliðimi,çocukluðumu...
geceleri yaðar bu kente yaðmur
geceleri devinir bu kent
geceleri uyanýr bu kent
geceleri...geceler..
yani olagelmiþliðin olagelecek olmasýný istenmediði bir kente
geceleri olur her þey..geceleri..
yorgun,yaralý çocukluðum gibi
yataðýmýn üstünde uçuþan ölümü izler gibi
bir otobüsü yangýna verir gibi
uzun yollarýn sonunu getirmek gibi
siz de bilemediniz beni
siz de anlayamadýnýz...

ah yalýnç ömrümün pervasýz cümleleri
ölümün istemleþmesini önleyebilecek ne var ki
"umut" mu dediniz
benim zamanýn her saniyesinde dilimden düþürmediðimi mi öðretmeye çalýþtýnýz
bilirsiniz bunu bilirsiniz çünkü siz
evet siz gündüz çocuk
geceleri büyüyenlersiniz
mütevazisiniz
öylesiniz
ama büyüyorsunuz... büyü..

ve günler...
o ne olduðunu kestiremediðim zaman dilimi
kimin neden bende olduðunu bilmediðim
kimin neden kimde olduðunu bilmediðim
yani sözgelimi bir sevgi
neden sonsuzlaþtýrýr insaný..
neden sonsuzlaþmak ister insan
sadece söylemleþmesinden mi umudun
yoksa yine siz mi
siz büyüyenlerden mi
megaloman kiþilikler mi
yetmez bilirsiniz yalnýzlýk insana
yalnýzken bile olmadýðýný bilmeyen insana
kardelenlerin devindiðini hissedersiniz
ama bilmezsiniz bu bir þakaydý...

unutmuþum þakayý da
yani neyin þaka olduðunu da
haylar mý beni bilmem ki bilip bilmemem..
neyi bildim ki þimdiye kadar
neyi bildirebildim
neyi anlatabildim
ben, evet ben aslýnda
aslýnda gidip gelip gidip gelip
nerde duracaðýnda karasýz olan
çocukluðumun evindeki duvar saatinin sarkacýyým olsa olsa..
büyümüþ olsam da ben o’yum..
öznesiz kalmýþ yaþatýnýmýn yüklemiyim.

ah yalýnç ömrümün pervasýz cümleleri
çiçekler,böcekler,kuþlar,kelebekler..
mavi ve yeþiller..
umut ve yaþamlar..
diyalektiðe vurulmuþ avuntular
sessizliðe sývanmýþ günceler
ey adý neyse o olan þeyler
ey siz
ey siz..!
aksi kendine olan siz
ama "insan kendi olmalý" da der ustam
da insan baþkasýyken ne yapsýn..
yani ne demeli size
beni sizsiz býrakan size
beni kendimsiz býrakan size
ne demeli..
insan baþkasýyken ne yapsýn be ustam
insan baþkasýyken ne yapsýn..


ve yaðmur...
sevdiðim kadar korktuðum
sevmediðim kadar yaklaþtýðým
o yosun yeþilliði
o...
söyleneceklerin söylenememesi bundan mý
acaba
ya da ruhumun assýzlýðý mý
söze gelmiþliðin bile tanýmlanamamasý
omsa birileri
hani omsa diyorum
soyutlaþtýrmaya yeter mi ki
aklýn güneþe sarmalanmasý
ve yaðmur...

yani denizi hiç görmemiþ olan ben
kendine bu kentin yaðmurlu günlerini denizleþtiren ben
güz müþ kýþ mýþ ilkyaz mýþ yaz mýþ
ney miþ de ben ney miþim..?
Chopin’in herhangi bir valsinde
parmaðýný usulca dokundurduðu
herhangi bir nota olmak istemiþim
öyleymiþim..
korkum zamanmýþ
gözlerim yeþilmiþ
yaþým yokmuþ
çocukmuþum
ya da çocuklaþmýþým
suskuymuþum
dilmiþim
kendim olmamýþým hiç
öyleymiþim...

"Ne demeli þu halime"
yapabilinecek ne olmalý ki
gün doðumunun verdiði huzur kadar
olsun da gelsin düþlerim...
yaðmurlarý ýslatan güneþim
gökkuþaðýný silen gülüþlerim
doðdum
çocuk oldum
büyüdüm
çocuk oldum
öldüm
çocuk oldum
ölecem
çocuk olacam..
"ne demeli þu halime"


Ah yalýnç ömrümün permasýz cümleleri...


Hasan Bilgin
Sosyal Medyada Paylaşın: