Bilirim, senin baktýðýn her yer orman olur Ve sen gülünce Dökülmekten vazgeçer bir aðacýn yapraklarý
-öncesi-
Çýkmaz sokaklarda kaybolma korkusu taþýyan bir çocuk gibi Kendimden ve içimden kaçan kelimeleri sahiplenirken ben Sen, utangaç bir kýz çocuðunun yanaklarýndaki pembeyle Hayal dünyamýn duvarlarýný boyamýþtýn Bense toz pembe bir masala aldanmayalým diye Sana siyahý anlatmýþtým Ýnanmamýþtýn Yeþildi inadýnýn adý ve her yer biraz yeþildi Çünkü sen bakmýþtýn
Ýnsan sevince bocalama ustasý oluyordu nedense En çok bocalayana en çok seven ödülü vereceklerdi sanki Ben senin adýný önce düþünür, sonra düþünür Sonra belki bir kez daha düþünür öyle söylerdim Adýnýn harflerine layýk çýksýn diye sesim
-sonrasý-
Ýnce sesli þiirlerde özne olacak kadar naif olsun istedim bu sevgim Ama seslendirmeye kimsenin kýyamadýðý Seslendirmeden önce düþünülen, sonra tekrar düþünülen Sonra... Neyse bunlarý geçelim Nasýl seslendirilirse seslendirilsin ben hep bir ormaný düþüneceðim
En sevdiðim çiçeði çizeceðim sana sebepsizce O çiçekten en güzel tacý sen yaparsýn diye En güzel sen saçlarýma yakýþtýrýrsýn diye Ardýndan bir sandýkta saklayacaðýz seninle aþký Belki de eskimesin diye
Bilirim, eskimez kelimeler senin sesinin içinde Ve sen sustuðun için Yazýlmamýþ bir þiir, belki hasrettir þairine
Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Topbaşlı Nazlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.