Kuyularýnda aklýmýzý kaybettik bir sokaðýn Saðý solu sobe olan bir hayatýn son oyununu oynadýk Ýnandýk herkesin iyi olduðuna Ve tertemiz doðduðuna tüm bebeklerin Ýnandýk, daha sormadan cevaplanan sorulara Sonsuzluðuna inandýk fani çiçek bahçelerinin
Bir nefeslik yaþamlarýn bir hevese dönüþmesini seyrettik Öldük gördükçe, gördükçe büyüdük Hislerini mezara gömen birer ceset olduk Görmezden geldikçe çýktýk insan olmaktan Görmedikçe hissetmedik, eksildik ruhtan Eskidik çoktan
Ama kabullendik tertemiz doðan bebeklerin ayný kalmadýðýný Nasýl bir kabullenmekti bu eksilirken canýmýzdan Kanýmýzdan Aklýmýzdan Kötü insanlarý yalnýzca filmlerde gören çocuklarýn Saflýðýný da sobeledik, çýkardýk hayatlarýndan
Bir çocuk baðýrdý duymadýk Bir kadýn aðladý anlamadýk Bir insan daha tüketti içindeki çocuðu Saklandý hayat, sobelendi iyilik Bozamadýk oyunu...
Ve inanýr mýsýn, hiç garipsemedik dünyanýn kuytusunu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Topbaşlı Nazlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.