Basit yaþamak, Küçük lokmalarla doymak. Þaþadan uzak, Sözü edeplice söylemek. Yýldýzlar geçitinde, Siyah renk olup, Sakin bir yaþam. Güzel düþüncelere sahip olmak. Kötü düþünmemek. Ýyiye yormak herþeyi. Bazen ondan hamur yapmak. Hamuru dua ile yoðurmak. Haddini bilmek. Bana o kadar çok mutlu etti ki. Dünya’nýn ýþýltýdan parlayan, Ýyi gibi görülmeyen, Yaþantýsal öneme sahip gerçeklere, Bakabilmek. Görebilmek. Resmedebilmek. Kem sözlere hiç yer vermemek. Beni kendim yaptým. Gösteriþ showlarýnda, Kýrmýzý halýnýn arkasýna saklanmýþ, Franz Kafka’nýn ünlü örümceðini arar oldum. Mevlana’nýn "hiçlik makamýna", Ulaþmak oldu en ideam. Onu bile baþaramadým. Baþat vadilerinde buðday baþaklarýna bakar oldum. Huzur dünyasýnda mutlu olmak bu olsa gerek.
Mustafa Uysal Kütahya Doruk Gazetesi Araþtýrmacý-Yazar Gürsu/Bursa 05-08-2019 23:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
uysal mustafa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.