Unuttum sanýyorken yine düþtün geceme Bölük pürçük can evim y/ittikçe ayamadým Þah, matýn oyununda yine düþtün niceme Þahlanan gelgitlerden uykumu sayamadým!
Duydum ki, bizim þehre bayaðý alýþmýþsýn Say ki, seninle sobe! Harý bulmaz ateþin Gidiþimin ardýndan meczupça dolaþmýþsýn Yýprandý bir kez giden çoktur yolu gidiþin!
Söz söze dokundukça kurak oldu yerimiz Daðýlýp parça, parça burk tuðun ten vaveyla Yalvarýp, yakýndýkça caný saldý dirimiz Keskin feryadým figan yýðdýðýn sesti Leyla!
Geri gelmekse geldim iþe yararmýþ gibi Bence kendini yorma bak baþta da yazdýðým Mazimiz izdüþümü kalbi sararmýþ gibi Geldiðimce giderim arsýz canýn üzdüðüm!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.