Gül desen sen; gülse benzim, gül benizden ziyade.
Kim bilir kim, söyle ömrüm aþký bizden ziyade?
Mor kýzýl bir tanda gelsen, düþse aþkýn gönlüme,
Bir alev yükselse külden, yaksa közden ziyade.
Savrulurken her telinden gül saçar yar saçlarýn
Sen baharsýn, bense son kýþ, gamlý güzden ziyade.
Gül yüzünden hüznü silsem gözlerinden kuþkuyu
Dalgalansam sonra coþsam ben denizden ziyade.
Ýçse gönlüm gül dalýndan bir yudum gül þerbeti.
Gül býraksam ben öperken, tende izden ziyade.
Böyle âþýk görmemiþtir cümle daðlar, yer ve gök,
Bir muhabbet demlesem ah, kalpte sözden ziyade.
Der ki Hicran al senindir ömrümün her sayfasý,
Yak dilersen; yak, tutuþsun hepsi, cüzden ziyade.
Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilün
—•—— —•—— —•—— —•—
Hicran Aydýn Akçakaya