Yüz çehre, yüz satýr... felaketimizi ateþden yumak edip güneþe sunduk oysa el-ler þahitti.. gözlerimiz ezelden yeminliydi bu har’a þimdi yanan meþalemizin hüznü çekiyorsa kendini üstümüzden vay bana !...
Haydi gel! hangi acý meyvenin tadýnda yalvarayým sana...