Bilmez pek kimse beni Sanki hiç gülmem Oysa ne güzel gülüþlerim vardý En içten Söyle onlara anne Bir gülünce çiçekler açardý de Çaldýlar anne Aldýlar Hala bazen gülüyorum Son zamanlarda, gizli gizli Çünkü bir avuç gülüþüm kaldý Anne Onu da istiyorlar Ama bilmiyorlar, görmüyorlar Saklýyorum, saklanýyorum Eskiler geliyor aklýma gülüyorum Gülümsüyorum ýþýklar kapalý Görmesinler diye anne Ýlk ve son bisikletimin alýnýþý Ya bu kadar mý bahtsýz olunur Yaþ on ilk bisiklet Ertesi gün çalýnýr mý be Ýþte o gün gibi artýk hergün anne Bir avuç gülümsemem kaldý elde Ona göz dikmiþler Çalacaklar Sakla beni, götür Al buralardan anne Bisikletimi çalmasýnlar artýk Sakladým onu Sol yanýma ta derine Bulurlar mý sence? Düþündükçe gülümsüyorum Korkuyorum Kaçýyorum Almasýnlar anne, eskidi zaten Ýþlerine yaramaz ki. Siyah pantolona Kýrmýzý yama da ne? Yanaklar tohma çayý Gülümsüyorum anne Görürler mi? Bir avuç gülümsemem kaldý Almasýnlar anne Bu zindan þehirde Al götür beni bilinmeze Burda uðru çok be anne Bir avuç gülümsemem kaldý Ona da göz koymuþlar anne..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nino Quin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.