Gidiyorum demiþtin.. Dur gitme Kal demiþtim sana Bir hoþça kal bile demeden Son göçmen kuþlar gibi Süzüle süzüle veda ederken bu þehre Oysa ne umutlar vermiþtin bana
Sen gittin ya !.. Þimdi yalnýzlýðý mesken tutmuþ Terk edilmiþ virane evlerin arasýnda Nereye baksam Sensizliðin düþer sokaklara
Sen gittin ya !.. Sürekli kaçarken ýssýz sokaklardan Sanki baþka bir zaman gibi Sessizliðe bürünmüþtü sokaklarýn Umut iþte yarýnlarý beklerken Gözlerime hasretin çökerdi
Sen gittin ya !.. Sensiz dolaþýrken bu sokaklarda Yokluðunda hüzün düþerdi alnýma Gözyaþlarýyla dolan yüreðim Sýrdaþým olurdu aðýt yakmaktan
Sen gittin ya !.. Ýnceden yaðan yaðmur taneleri Düþerken kaldýrýmlara Sensiz eylül yaðmurlarýnda Ben tek baþýma ýslanýrdým Ve, Herþeye raðmen Sen gittin ya !.. Ben sen yokkende bu þehri sevdim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.