KEDERE KADER YETER Nasýl yaslanmayým ki?.. Gün doðmuyor sanki uzayan gün batýmýna... Ne hüznümü anlar zaman Ne de daðlar kadar arkam var, sýrtýmý yaslanacaðým. Dokundukça inleyen mecruh bu kalb-i metrukte; harâba dönmüþ bir enkaz var... El vurdukça bu yara azar. Taþýr mý acep ahýmla düþen bu gamý Acz-i mutlak insan. Kedere kader yeter... Kalbime yazýlmýþ bir divan var.
Nasýl uslanýrým? Kalbime düþer semazen duygular, sazende gönlüme dolar o nostaljik þarkýlar... Tutamaz oldum. Uzanan ellerimde kaybolan ömürden, ne o sedâya ne de dönmeyen yýllara yer var tutamaz oldum... Uslanmaz bu gönül hep kederle dolar. Tek tesellim o ki; kedere kader yeter kalbime yazýlmýþ bir divan var. Bülent BAYRAKTAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülend Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.