ÖLÜM İLE ÖLMEMEK

Bir beklentim kalmadý bu hayattan aslýnda,
Son deme indi vade, ömür tüketiyorum.
Þansým yaver gitmedi mukadderat faslýnda,
Kimdense bu irade ömür tüketiyorum.

Bunca yýldýr didindim, çalýþtým çapaladým,
Mutlu bir yuva için kendimi hýrpaladým,
Sonunda bir küçücük tümsekte yalpaladým,
Yaþamaktan ziyade ömür tüketiyorum.

Bazen okey baþýnda, bazen bilgisayarda,
Rutin meþgalelerle ruhum kalýnca darda,
Benim bu yalnýzlýðým bitmez her hâlükârda,
Evde, iþ’de, caddede ömür tüketiyorum.

Hiç kimse benden farklý deðil þu yeryüzünde,
Herkes yanýyor farklý bir nedamet közünde,,
Bankamatik gibiyim ev halkýnýn gözünde,
Ben böyle bir raddede ömür tüketiyorum!

Maziyi sorgularken albümdeki resimler,
Düþlerimde baþlýyor hüzünlü merasimler,
Kahrolmama yetiyor bazý yer ve isimler.
Ýntizar ede ede ömür tüketiyorum.

Yarým kalmýþ anýlar baþlayýnca suale;
Ruhum esir düþüyor sanki bu infiale..
Umudumu baðlarken uzak bir ihtimale;
Ardýndan gide gide ömür tüketiyorum.

Ýnsanlar yaþadýkça öðreniyormuþ demek,
Bir anda heba olup gidiyor onca emek!.
Býçak sýrtý gibiymiþ ölüm ile ölmemek,
Þimdi ben bu sente’de ömür tüketiyorum.
25.07.2019 / Ada


Mehmet YAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: