sustu tekrar
hayatýn akýþýnda en basit ayrýntýlara sustu
böyle cinnetle
böyle sonlu olmamalýydý
suskunluðu
bir fincan kahve hatýrýnca
kaç kez aþkýnýn tezatlarýný çözmek için
sustu
aþkýn zýtlýklarýný çözebilmek için
bir yanda var olana
bir yanda yok olana
var olmak için yok olmaya sustu
yok olmamak için var olana sustu
*
sesini hiç duyamadý
nefesinin rengini bilemedi
baþlangýç mý bitiþ mi neydi
zamanýn yüreðinde asýlý olan
sanki emek verilmemiþ bir armaðandý
hazýr bulunmuþ bir ayrýcalýktý
bir nazik lütuftu
bir latif ikramdý
sessizliði
nabzýný tuttu
aðýr aðýr düþen yaðmurlarý unuttu
dizginlerini býraktý vaktin
havada ýslýk çalarak ilerleyen yele verdi unuttuklarýný
yýllar geçti
içindeki ki gizli yara kanadýkça çoðaldý
çoðaldýkça kanadý teni
ruhu
caný..
*
meçhul ufuklara kýsraklar sürecekti
içsel yolculuk derinliðince varacaktý menzillere
evrenin tinsel sýrlarýna doðru yürüyecekti
kaf daðýnýn birkaç mevsimine kanatlanacaktý,
yeni göklere
yeni acýlardan yola çýkarak
hep sustu
gecenin bir ucundan bir ucuna kadar
durmadan, dinlenmeden
saatlerce
ateþli ahlar daðladý nasýrlý yüreðini
avuçlarýnda eskidi arzularý
kozasýnda uyuyan körpe kelebekler alabildiðince kýrmýzýydý
derin mavilere uçup gitmeliydiler.
cennetin ilk rengi gibi saklý olmalýydý her þey
hiçbir þey söylenmeden,
düþmeliydi tüm sözcükler sessizliðin dibine
*
gökte açan bir parça yaðmur mavisince
kalp zarýna dokundu
yalancý baharýn üvey çocuklarý.
bir cami avlusuna terk edilmiþçesine
yorgun düþler üþüttü akþamlarýný.
ýslanmýþtý ayazýn köhne nefesinde
ölü bir ciðerin son soluðu gibi çýrpýndý hevesleri
öylece sustu
gece rüyalarýna düþtü günahlarýnýn yakamoz yüzü
küflü bir odanýn titreyen gölgesinde,
tek baþýna
yalnýz baþýna
perdeden sýzan soðuk kasým yeli gibi
camlarda patlayan þimþeðin parýltýsý gibi
ayazlarca sus vuruldu diline
sustu..
*
ýþýðýn ziyasý ile süslenen uykuya dalabilmiþti vakitlerce…
hiç kýpýrdamadan
denize yakamoz býrakan yýldýzlar sayýsýnca
masmavi bir ayýn yeni doðan mavi ýþýðý aðýrlýðýnca
usulca sustu.
son kez geceye umutlar býrakmýþtý
binlerce
yine sislerin ardýnda yüzen bir masal adasýna
býrakmýþtý sustuklarýný
solan yapraklarýný
*
sonra teker teker gözlerini
gönlünü,
ellerini
ve düþüncelerini susturdu
ve sonra ruhunu
bedenini …
aynada görünen her þey gibi
sustu
aynada karanlýktan baþka hiçbir þey yoktu artýk…
redfer.