Dünle bugünümle küçülüp, Yarýnlarýmdan ürkütülüp, Þiirlere küstürülüp, Kondurulunca boðazýma bir ateþ, Uzuvlarým yosun, küf, Ensemde bir güneþ, Martýlar gürültücü, martýlar uyutmuyor, Martýlar kalleþ! Mahpusluk, meczupluk, mahçupluk, Hepsiyle ölümüne tutuþtuðum güreþ, Ve hep bir maðlupluk. Dokunduðum, bakýndýðým, sakýndýðým yeri bile solduruyorum, Yaratmak Allah’a mahsustu, Her gece, Her gündüz, Her öðlen ortasýnda, Kaygýsýz, soðuk kanlý, Kendimi öldürüyorum. Hüzünden, acýdan, Bu saçma yazýdan, Olmazdý bana dost, kardeþ, bir eþ, Akmazdý neþeler yavaþ, Bilmiyorum... Olmazdým bir kimse için sýkýntý, telaþ, Olamazdým yaþayan bir insan, Bir adam, Ýçimden bir ses diyor ki: "Artýk helâlleþ" Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.