Yadimden Mektup

Biri ayrýlýk derse, kanar hislerim
Biri gitmek derse, solar gözlerim
Biri unutmak derse, yýkýlýr hayallerim...
Biri þiir derse;
Ölür yüreðim...
Biter satýrlar,
Kurur mürekkebim
Kalmaz sayfalar,
Kapanýr defterim
Açmaz umutlar
Solup giderim...
Ellerimde kaderim
Yüreðimde gizlediklerim
Sessizlik benim; kederim
Ben; yalnýzlýðýn ta! kendisiyim...
Yollar benim sebepsizliðim
Ben yollardan geçip gitmiþim
Arkamda yoktur býraktýðým izlerim
Yüreðimde olmaz biriktirdiklerim
Ben bir berduþum; sýrlar benim evim
Ben bir meczubum; akla sýðmaz, hallerim
Ve artýk, zamaný geldi; gitmeliyim...
Topraðý ýsýtacak kadar
Dertlerim, hüzünlerim var benim...
Hasret yýðýlý aðrýlarým
Dargýn baharlarým
Açmayasý umutlarým...
Yüreðimde yakýp yýktýklarým var benim
Hepsini ardýmda býrakýp, artýk gitmeliyim
Bu son sözlerim;
Bir vedâ edercesine deðil de;
Bir hasret türküsünün içinde
Dertli bir sazýn, en ince telinde
Dinlemeyen yaðmurlarýn, sesinde
Karanlýðýn geceyi sardýðý, son zifirde
Güneþin pencereye vurduðu, ilk saatlerde
Heveslerde
Sevinçlerde
Üzüntülerde
Hep hatýrlanmak dileðiyle...
Gidiyorum iþte;
Ardýmda; bu mektubu býrakýpta sizlere...
Daha, söyleyemediðim onca þeylerle
Ufacýk bir tebessüm ile
Güllerden bûseler iliþtirip, yüzünüze
Ýnce bir seda ile dokunup, gönlünüze
Kuþlarýn kanatlarýna gizlediðim; hayallerimle
Gidiyorum iþte;
Sessizce...
Kendimce...
Sosyal Medyada Paylaşın: