küçücüktüm ellerimde öldü
küçücük bir kuþtu
ah ellerim küçücükken
bir kuþ ellerimde öldü
ve benim küçücük ellerim
çið bir kýþ sabahý sevdiðim
çýð altýnda ezilerek
bir kuþ gibi süzülerek öldü
ve sevdiðim
kuþlar hep tekerrürdü
misal bir mayýs öðlen vakti annem...
ve ardýndan kuþ da öldü
birkaç yaz üst üste sevdim
yaz da gitti sevdiðim de
bir þeyler baþladý bitti
tutamadým tutamadým
sahiydi ellerimdi hatýrladým
en önce onlar gittiydi
ardýndan da kuþ
ve hep çið bir kýþtý yazýn sonrasý
olmamýþ piþmemiþ oturmamýþ
hemen kalkýp gidecekmiþcesine
soðuktan öldürecekmiþcesine
güneþ altýnda yeterince yanmamýþ
kardan ve hiçbir yârdan adamla
oynamamýþ oynatmamýþ
inanmamýþ kanmamýþ kanýksanmýþ
kýzak bilmez kazak giymez
üþütür üþütür...
üþüten o’ydu iþte koca bir ömrü
miþ’li geçmiþ cümlelerle haþýr neþir kýþlýk dil!
ve ellerim sevdiðim...
okþasýn için bir baþý
ölüdürler diye hiç
yazlýk bir gönül tarafýndan çaðýrýlmamýþ bil.
ne ki þimdi cývýl cývýldýr kuþlar
kýrk yaþlardýr bunlar
son kýþlardýr umurumda mý ah
ki yazlardýr gelmiþtir koþa koþa
ki olgun bir kýþ ertesidir erimiþtir kar
erimiþtir ermiþtir/ gönül...
kendini bunca kýþ sonra kalkýp
dirilmiþ elleriyle sana vermiþtir
ve tarihim ve âti’m
ve bütün saatlerim
ve hâlim gayrý...
gözlerinin bebeðinde kanat çýrpan o kuþa
teþekkürden ibarettir.
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.