Keyifli Yalnızlık

Doðruca doðrul incinmekte olan anýlarýma
ki -ben- insanlardan vahþice ayrýlmaktayým
büyük kalabalýðýna küçük yalnýzlýðýmý bahþediyorum
durmadan,duraksamadan gözlerine,
hiç gitsin istemiyorum bu kahreden keyifli yalnýzlýk
dokundukça üzülen bir þeye benziyorum ne tuhaf
çocuklar yaklaþsa sesime kayýp gideceðim aranýzdan
mevzimi saran saçlarýnýn kývýrcýklýðýna karýþýyor gözlerim
þairi hiç uyuyamamýþ gecelerinden ayýran renk oluyorum
bütün hayatýmýn renksizliðine inat,
bu gece bir renge dönüþüyorum
beyaza inat siyah,siyaha inat gece oluyorum ben
belki yine bulurum kendimi diye
aramayý ihmal etmiyorum senin yanýnda
otobanlardan geçen bulutlarý izleyen nefesimi kontrol edemezken
ben,karþýnda kalbimi nasýl dizginleyebiliyorum?
hayret,mahveden güneþ yine hayatýmýn orta yerine kuruluyor
ve siyah giysilerime raðmen yine ben olamýyorum
dýþarýda duran haylaz yaratýk pis bakýþlarýný dikip gözlerime
yine seni unutturmaya çalýþýyor
gitmeye ahmakça yaklaþýyorum
dokunan ve beni bahara boðacak olan yaz geliyor
kýþ hiç bitmesin isterken,
kalýyor yine mutsuzluk damýnda sýska,haylaz
çelimsiz ve bir o kadar da siyah þair karþýnda
beni hep çirkin görmek için dua ediyorsun biliyorum...


...



dar bir lütuftan,þiþman aþkýmla geçiyorum
sýska bedenimde örse edilmiþ aþkýn
faili meçhul þairi olmaktan usanmýþ
kör bir masalcýyým artýk...


Sosyal Medyada Paylaşın: