ASLA VARAMAZ

Asla varamaz

Meyledip harama kaþýk çalanlar,
Maksadý menzile zinhar varamaz.
Mazlumu görmeyip keyfe dalanlar.
Bir vakitten sonra helal aramaz.

Haram irtikaba kalkýnca bir el,
Sevabýn yükleyip alýr gider yel.
Ardýndan temelin yýkýp geçer sel.
Bir çamur bulup ta yüzü karamaz.

Kendine dönerse çarký istikbal,
Bir el yað yalarken diðerinde bal.
Böylesine yeter bu kadar vebal,
Açýlan yarayý asla saramaz.

Oyalanýr durur birkaç akçeyle
Deðiþir öteyi tozlu bahçeyle, ,
Ýmrenme sakýn ha sonu seyreyle.
Ömür bahçesinden bir gül deremez.

Her hali uydurur can rahatýna
Biner þeytanlarýn gazap atýna,
Ýnemez insanýn eþsiz katýna,
Nefsi emaresin bir gün yeremez.

Oyalanýr durur dünya kiriyle,
Bir yola gidemez mümin biriyle
Uðraþýr dururken ölü diriyle,
Emri hakta canýn hemen veremez.

Atila Yalçýnkaya





Sosyal Medyada Paylaşın: