Hasretin topraðýnda filizlenen bir gül’ün
Özlemin yollarýndan vuslata eren bülbülün
Hikayesidir bu þiir.
Tadýlmayan acý
Çekilmeyen çile kalmadý
En iyi bu iki yürek bilir.
Sabrý tohum tohum ektiler hasretli yüreklerine
Boy boy umut büyüttüler.
Gül gül kaldý ,bülbül bülbül gülüne
Zorda olsa vuslatý gördüler.
Þimdi gülün rengi sarýdan kýrmýzýya çalýyor.
Bülbül hüzünlerden mutluluða þakýyor.
Þimdi gül ki sanki
Gönül baðýnda cennet kokuyor
Bülbül hasretten ayýklanmýþ
Bir sevdayý soluyor.
Þimdi iki gönül bir
Samanlýk seyran
Ýki yürek ki þen
Hayat zevki devran.
Artýk gül yapraðýný verse topraða
Bülbül’ün yüreðini sökseler yerinden.
Olmaz gam Dil etmez sitem ve ah.
Öyle bir vuslat ki iki yürekte.
Nefesler son olsa ölüme eyvallah.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.