Ne güzel bir gün, Uzanmýþým yemyeþil çimenlere, Her taraf menekþe kokusu, Tepemde bahar güneþi, Ve bir meltem esintisi, Sanki dünyadan azade, Bambaþka âlemdeyim.
Öyle huzurluyum ki, Sormayýn gitsin, Aklýmdan bile geçmiyor; Ne geçim derdi, Ne de avareliðim. Oysa cep delik, cepken delik! Neyime yarar ki üç beþ metelik!
Kuþlar dertsiz, tasasýz cývýldaþýyor, Kelebekler narin, narin uçuþuyor, Arýlar çiçek özü taþýma telaþýnda, Karýncalar bir çöpü kapma yarýþýnda, Benimse yerimden kalkma isteðim bile yok. Ufkun son noktasýnda höyük tepesi, Uzaktan uzaða bir kaval sesi…
Uykuyla uyanýklýk arasýnda Höyük tepesinde görüyorum kendimi. O kadar temiz ki her yer, Buralara ne el deðmiþ, ne ayak, Bir pýnardan gürül, gürül sular akýyor, Berrak mý berrak. Ýçmek için eðiliyorum, Daha içmeden doyuyorum, Dudaðým ýslanmadan uyanýyorum.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.