ŞiiR ÇaLDı YüReĞiMiN KaPıSıNı YiNe BuGüN DuRDuRaMaDıM Nagihan ERGÜL
ŞiiR ÇaLDı YüReĞiMiN KaPıSıNı YiNe BuGüN DuRDuRaMaDıM
Olur ya unutursan birgün beni Bahçedeki gurbet kuþlarýný ve gonca gülleri susuz Kalbimi de sensiz býrakma yâr
. . . . . .
Artýk teri terine kavuþsun bu sevdanýn diye yazmýþsýn son mektubunda O kadar emek verdik mi sence Gönül bahçeme ektiðin güller daha kucaklamadý ki Öksüzlüðümün ve yetimliðimin enini boyunu yâr
Bu yara ruhumun kýrýlan kanatlarýnda derin bir sýzý Ve çýðlýklarý yüreðime kaçan Gözlerimi yakan kor bir ateþ Dokundukça içimin içini titreten Görmüyor musun yâr
Âhhh yâr Acýn acýmdýr diyorsun demesine de Sýzlayan yanýmýn yarasýný üflemeyi ihmal ediyorsun bu aralar Halin nicedir diye sormadým bende epey uzun zamandýr Haklýsýn yâr Haklýsýn...
Söyle yâr Beraber bastýðýmýz toprak bile aðlarken Kahvaltýda ekmeðimizi paylaþtýðýmiz kuþlar bile hayata küsmüþ iken Sen bensiz Ben sensiz Mutlu olabilir miyiz ..?
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.