Maaþýmý her aldýðýmda, mahallemdeki çocuklarýnda payýný ayýrýrým. kel yusufun, cinni ayþe’nin tembel enginin. Enayi derler bana konu komþu. Desinler.... Onlar bir çocuðun gülüþündeki o vazgeçilmez sýrrý ne bilsinler. Olurda ölürsem birgün, mezarým olmasýn. Çocuklar en çok nereye ayak basýyorsa oraya gömsünler. Yaþarken yüreðinde taþýdý, ölünce’de sýrtýnda taþýyor desinler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Acılar-Denizi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.