Her gün ölüyorum Sessizliðin Boþlukla Yüz yüze gelen tadýnda Sonra Gece geliyor Kollarýyla sarýyor beni Ýçimi döküyorum onun Sonsuz karanlýðýna Tekrar diriliyorum Yýldýzlarýn arasýnda...
Ve ben hala Kýyýlara vurmuþ Deniz kabuklarýný Býkýp usanmadan Kavuþturuyorken Dalgalarýn arasýna Elimden hiçbir þey gelmiyor Mavisiz kelimelere tutsak Kýyýya vurmuþ ruhlara...
Esra Türker KONUK- OCAK- Ýkibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökyüzü Mızıkacısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.