Ne kadar sevdiðimi benden iyi bilensin, Tatlý bir telaþým var, çünkü gelecek sensin, Daðlar engel olmasýn, yolun gülle bezensin, Bölündü uykularým, seyrettim gökyüzünü. Zaman çabuk geçse de, görebilsem yüzünü.
Güneþ bu gün gecikti, doðsaydý biraz erken, Sen yanýmda olsaydýn çayýmý yudumlarken, Boðazýmda kalýyor sensiz bir þeyler yerken, Ne kadarda özledim aþkla bakan gözünü. Þu hasretlik bitse de, görebilsem yüzünü.
Rüzgâr hafif esiyor, daðlarda duman da yok, Öyle huzursuzum ki; duracak zaman da yok, Aranan yalnýz sensin, baþka þey uman da yok, Seviyorum her zaman baharýný, güzünü. Kuþlar erken göçse de, görebilsem yüzünü.
Nihayet güneþ doðdu, vurdu daðlara ýþýk, Dakikalarý sayar yollara bakan aþýk, Nasýl anlatayým ki, hisler karmakarýþýk, Ne zaman duyacaðým müjde gibi sözünü? Gözüm iyi seçse de, görebilsem yüzünü.
Niçin böyle geciktin, plânda tehir mi var? Köprüleri yýkýlan aþýlmaz nehir mi var? Ýçmeyi beklediðin aþk denen zehir mi var? Küllerle örtüverdim gönlümdeki közünü. Yorgunluðum gitse de, görebilsem yüzünü.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.