Özür dilerim dünya Þu karede açan çiçekler Ruhu nefis aydýnlatan o aðaç Yanarak can olup uçuyor
Benim adým yalnýz Þimdi dostum ile bu fotoðrafta Yarýn bir barýnakta Acý acý içime dolan kül kokusuyla Aðlarken söndüremeyeceðim alevlere Yenik düþen aklýmý Býraktým çam kokulu düþlerimi
Zeytin dallarý yanýyorsa an be an Ýçimde sabýr külleri dökülüp Uluyorsa Ay’a karþý Bitiyorsam eðer Zaten konuþmaktan aciz dilim Gözlerimde kör olmuþsa Bana ait nem kaldý ki ?
Sahil kenarýnda hoyrat rüzgar Seni beni deðil nefesimi yakarken Ýçimden dualar kelebek olup Düþerken alevlerin saçlarýna Aðýr bir imtihandan geçiyorum Geleceðimden yarýna
Sarýl bana toprak ana Gül gibi bit yeniden Görmek istiyorum seni Tutarak elinden...
Sincap diþlerinin arasýndan Týrtýl ellerinin ayasýndan Çýnarlarýn gözelerinden Çýkana kadar yaþatacaðým söz
Terk etme bizi ne olur Modernleþme denilen ur Ýnsanlarý yok etmeden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavİmge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.