ANAM
“Anne” dediðinde,
dudak öpüþmeli arkadaþ!
Çünkü “anne” sözcüðü çok yavandýr!
Çünkü "anne" yalýndýr!
Demem o ki,
"anne" sözü sýradandýr.
Oysa,
Benim "anam," "anadýr"
o “anamdýr” “anam!”
“Anam”; ne sýradan bir sýfat,
ne de sýradan bir sözcüktür!
“Ana’m”; “Rahman’dýr,”
“Ana’m” “Rahim’dr!”
“Ana’m”; doðuran,
beleyip büyüten,
uykusuz kalandýr!
“Ana’m”; Cennet kokusunu teninde barýndýrandýr!
“Ana’m”; sarýp sarmalayan,
öpüp koklayandýr!
“Ana’m”; evladýnýn parmaðý sýzlasa,
yüreði kanayandýr!
“Ana’m”; ezelden ebede davamdýr!
“Ana’m” tümden gelim,
tüme varýmdýr!
“Ana’m”; bayramdan bayrama deðil,
365 gün "anamdýr!"
“Anam” benim “anamdýr!”
“Ana” dediðimde,
dudaklarým öpüþür benim.
Sarýp sarmalar.
Soluðum içimde saklý kalýr!
Hissederim ”Ana” sözünün sýcaklýðýný!
Bilesin ki,
ben “anne” demem arkadaþ!
“Anne” sözü,
"anamda" çok yavan kalýr!
Bu sebeple "anne" demem.
O, benim “anamdýr!” “anam”
Fiilen olmasa bile,
ruhu yanýmda olandýr!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.