Ey yalan dünya! Daha dün kucaktaydým. Bu gün düþtü, Kollarým yanýma. Ne sen beni, Ne de ben seni, anladým. Ne zaman geldi, geçti. Ana kucaðý, Okul çaðý, Asker ocaðý, Anlamadan yaþayýp, yaþlandým. Ne yedim, Ne içtim. Ne zaman, Sevdim, sevildim. Aþýk oldum. Ne zaman Baba oldum da Saçlarýma düþtü ak. Ne zaman, Gün doðdu. Akþam oldu da Ben sevdiklerimden, Ayrý düþtüm. Hani nerde kaldý, Umutlarým. Yaþanmamýþ yýllarým. Hani nerde kaldý. Bu gün, Geride kalanlara, El sallayacak, kollarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.