Fayda vermiyor ilaç, acýlar dayanýlmaz, Bekleyenler çaresiz, hasta can telaþýnda. Ölüm uykusu derin, uyusan uyanýlmaz, Sevenlerin duasý yükselir gözyaþýnda.
Kötü haber var diye endiþe duyuyorum, Kapý her açýldýkça, kalbim pýr, pýr ediyor. Gözkapaðým kapalý, sanman ki uyuyorum, Zaman ilerledikçe, canýmdan can gidiyor.
Ümitsiz olma sakýn derde duçarým diye, Her derdin çaresi var; ehline ulaþýrsan, Sahip olduðun her þey yaratandan hediye, Hepsi elinden çýkar, Rabbine kavuþursan.
Ýnsan aczini bilir çaresiz kaldýðýnda, Derdini dökeceði güvenilir dost arar. Ancak çabuk unutur, þifayý bulduðunda, Bazen nefsine uyup kendine verir zarar.
Yeter ki sen sebat et, azmini de saðlam tut, Bir kapý kapanýrsa, açýlacak olan var. Eðer huzur istersen; kini, nefreti unut, Hasta yatandan önce vadeleri dolan var.
Bu dünya üzerinde kötü deðil ki herkes, Güvenilir dost da var, denizde damla kadar. Ýyilerle hemhal ol, kötüyle baðýný kes, Þunu da hiç unutma; her can ölümü tadar.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.