YETER
Hasretten umutsuz dökülen yaþý;
Deðmezin eliyle sildirme, yeter;
Son defa gözlerin vur emri versin;
Diriltip diriltip öldürme, yeter…
Bembeyaz umutlar kara baðlarken;
Gözümde deryalar taþýp, çaðlarken;
Yarama bastýðýn tuzlar aðlarken;
Dertlerin yüzünü güldürme, yeter…
Üzülme, ben beni bende bitirdim;
Dilimin ucunda seni getirdim;
Kaç bahar tükettim kaç yaz yitirdim;
Papatya saçýný yoldurma, yeter…
Ayýrma tükendim, kemikten, eti;
Dert bilir yürekte yatan kýymeti;
Meyhane talimi hicran nöbeti;
Kadehi keyfinden kaldýrma, yeter…
Söyle gözlerine ateþ yakmasýn;
Yüreðin çaðrýma karþý çýkmasýn;
Her gören delirmiþ diye bakmasýn;
Aklýmý, fikrimi aldýrma, yeter…
Bu neyin hiddeti neyin tafrasý;
Þu gönül sevdanýn yorgun tayfasý;
Kapandý diyorken son aþk sayfasý;
Püsküllü belamý buldurma, yeter…
Hal bilmez halime sözüm yok artýk;
Neþe’de, gülmekte gözüm yok artýk;
Kördüðüm sarmalý, çözüm yok artýk;
Düþ kýzý, son gülüm, soldurma yeter…
Ali ALTINLI – 09.07.2019
Saat: 22:24
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.